Alle ogen zijn vanavond gericht op de eerste wedstrijd van Duitsland tegen Polen. De grote vraag is of de hoog aangeschreven en door de loting sterk bevoordeelde voetbalnatie na twaalf jaar weer eens een wedstrijd wint op een EK.
Leuk, al die pseudo-kenners van het internationale voetbal die hun zegje doen en dan stellen, waarschijnlijk gedreven door een diepe Hollands frustratie, dat Duitsland altijd ver komt op een eindtoernooi. We hebben het dan over een land dat tien jaar niet van een Europese tegenstander op een eindtoernooi wist te winnen, tussen 1996 en 2006. Ja, die Mannschaft haalde de finale van het WK-2002. En dat is ook de enige prestatie waar het Duitse stereotype van slecht spelen en toch ver komen werd bevestigd. Op het WK van twee jaar geleden kwam Duitsland in de beslissende fase toch echt te kort. Aan de Middellandse Zee, waar alle bekers op het strand lijken aan te spoelen, wordt veel genuanceerder over deze ploeg gedacht dan bij ons.
Maar blijkbaar is er een euforie gebouwd op het brons van 2006 en wordt Duitsland nu een serieuze titelkandidaat genoemd. Door de vreemde toernooiopzet moet een halve finale er zeker weer eens inzitten voor onze Oosterburen. Eigenlijk mag alleen van Tsjechië of Portugal verwacht worden dat ze de ploeg van Joachim Löw kunnen dwarsbomen op weg naar de laatste vier. Maar laat Duitsland eerst maar eens een wedstrijd winnen van Polen. In 2006, toen in Dortmund de ban van tien jaar niet winnen werd gebroken, lukte dat pas in de 91e minuut door een doelpunt van Oliver Neuville. Kortom, voor Duitsland wacht vanavond een niet te onderschatten examen in Klagenfurt.
Voor Don Leo Beenhakker begint vandaag het toetje, dat hij op een knappe manier heeft afgedwongen door met zijn ploeg in de grootste kwalificatiegroep aller tijden bovenaan te eindigen. Daarbij is het een debuut voor Polen op een EK. In de topjaren (tussen 1974 en 1982) werd dit land steeds gedwarsboomd door Oranje, vandaar dat Polen nu pas een EK mag meemaken. Maar het land was natuurlijk wel aanwezig op de laatste twee WK’s, dus helemaal uitzonderlijk is de promotie naar dit toernooi ook weer niet. Beenhakker geniet van de aandacht en mag zijn collega Joachim Löw zelfs een ‘bijgoochem’ noemen wanneer hij zijn excuses aan het Duitse volk aanbiedt. Het blijft altijd een plezier om de man, die achttien jaar op de brandstapel werd gemieterd door een groot deel van de Nederlandse media, aan het werk te zien. En natuurlijk gunt iedereen hem een goed resultaat tegen Duitsland. Het zou statistisch gezien misschien geen stunt zijn als Duitsland vandaag weer niet wint (voor de zevende keer op rij zou het zijn), maar het zal zeker wel zo worden uitgelegd. En Don Leo houdt van stunten.
Door de nederlaag van Zwitserland is het toernooi meteen in mineur gestart, want een gastland moet wel het gevoel hebben dat het meedoet. Dat sentiment bestaat in Oostenrijk al nauwelijks. Daar wordt de eigen ploeg als een geboren verliezer afgeschilderd. En misschien zit daar wel de kracht van dit thuisland, dat dertig jaar geleden door een onverwachte overwinning op Spanje in Buenos Aires oude glorie hervond en toonaangevend zou blijven tot het beruchte voetbalporno van Gijon (West Duitsland – Oostenrijk). De eerste wedstrijd tegen Kroatië is een aardig duel om de krachten te meten. De Kroaten zijn door de uitschakeling van Engeland een te vrezen outsider. Toch blinkt dit team niet uit in een constant gedrag en zijn ze net zo wispelturig als het vroegere Joegoslavië. Waarom zou Oostenrijk niet kunnen winnen van een ploeg die in de voorronde verloor van Macedonië?
Gisteren heeft Portugal zijn ware gezicht getoond door met groot machtsvertoon Turkije te verslaan. Luiz Felipe Scolari heeft de ploeg op een knappe manier verjongd en lijkt technisch nu nog sterker dan vier jaar geleden. Portugal kan zich voor het vierde EK op rij plaatsen voor de kwartfinale en dat zou hoe dan ook een niet te onderschatten prestatie zijn voor een relatief klein land, dat onze nationale ploeg in deze eeuw altijd dwars heeft gezeten. Maar door het onvolprezen toernooisysteem heeft Oranje dit keer tot de finale geen last van die rivaal.
Jurriaan van Wessem
