Heeft het publiek net als in 1999 en 2003 bij de start van het CL-seizoen een aanstaande finalist aan het werk gezien? Net als toen met Valencia en Monaco toonde Atletico Madrid toverachtig voetbal aan de Frederiklaan. De 3-0 smaakt naar meer.
PSV werd volledig onder de voet gelopen door de nummer vier van de Spaanse competitie, die in de Champions League nog nooit een uitwedstrijd heeft verloren. De ploeg van Huub Stevens begon best moedig en had zelfs een goede kans op een voorsprong in de derde minuut toen Afellay prachtig aan de rechterflank doorbrak, maar zijn voorzet werd door Amrabat wil naast geschoten.
Het was een aardige poging, maar het symboliseerde ook het gebrek bij PSV, dat aanvallend scherpte en kracht ontbeerde. Atletico had voor dat moment kunnen scoren toen Agüero alleen opdook voor Isaksson. De Zweed redde knap op het schot van de Argentijn. In de negende minuut was het wel raak voor de schoonzoon van Maradona, die tevens de jongste speler (15 jaar) is in de geschiedenis van de Argentijnse competitie. Hij rondde een aanval opgezet door Forlan, Maniche en Luis Garcia af.
Atletico Madrid speelde vanaf dat moment een uitstekende wedstrijd. Isaksson was meteen attent op een schot van Simao. Zelfs het uitvallen van Forlan bracht de Spanjaarden niet van de leg. Invaller Sinama-Pongolle gaf vanaf links goed voor op Agüero, die Brechet van zich afschudde en vervolgens knap scoorde.
Deze goal leek PSV al te nekken, zoals de club eerder overkwam bij historische goals van Claudio Lopez en Fernando Morientes. Het klassenverschil was te groot. Na rust begon PSV nog wel verdienstelijk maar meer dan schoten van Mendez en Afellay, die door Leo Franco werden gestopt, leverde het offensief niet op. Bij de eerste counter viel het doek. Mendez raakte de bal kwijt aan Simao, die vervolgens Luis Garcia aanspeelde. Een pass door de benen van Pieters bereikte Maniche, die afrondde: 0-3. De man die eerder Oranje twee keer de das om deed gooide de wedstrijd in het slot.
De schutters werd kort daarna van het veld gehaald en de tweede keus mocht de wedstrijd uitspelen. Uiteraard kreeg PSV net als een half jaar geleden tegen Fiorentina nog kansjes, maar echt goed was het allemaal niet. Voor PSV begint nu een inhaalrace om misschien een plek in de UEFA Cup te bemachtigen, maar de vrees voor een korte Europese jaargang of een lange lijdensweg in de eerste ronde is groot.
De teleurstelling moet enorm zijn voor het trouwe publiek, want eigenlijk heeft dat al in drie jaar geen prachtige thuiswedstrijd gezien op dit niveau. De enige troost dat het wel kennis maakte met minder bekende mooie ploegen van Europa, want dit Atletico kan inderdaad net zo ver komen als Valencia en Monaco, oftewel via Eindhoven de finale in wandelen. Na Schalke heeft het ook PSV de revelatie van deze zomer aan het werk gezien.
