De laatste finale om de UEFA Cup wordt een finale tussen twee degradanten uit de Champions League. Het voor de derde keer in tien seizoenen dat deze situatie zich voordoet. Dat maakt van de UEFA Cup toch vooral een troosttoernooi.
Werder – Sjakhtar is een mooi affiche, al hadden veel volgers van het internationale voetbal liever HSV – Dynamo Kiev gezien. Die twee ploegen hebben immers een mooie naam in het internationale voetbal opgebouwd. HSV kon zelfs de vijfde club worden met alle drie internationale toernooien op de erelijst. Maar dat feest gaat niet door.
Werder en Sjakhtar zijn al een paar seizoenen vaste deelnemers aan de Champions League. Ze hebben zich met een goed beleid maar ook ten koste van veel weerstand in eigen land een positie in de subtop van internationale voetbal verworven. Het zijn van die clubs die elk jaar moeten aanhaken om niet in een diep dal verzeild te raken. Kortom, de zogenaamde keerzijde van de Champions League.
Werder en Sjakhtar zijn zeker geen arme clubs, maar ze zullen ook nooit een stabiele factor in de tweede ronde van de Champions League worden. Hun degradatie in dit seizoen (als gevolg van thuisnederlagen tegen Panathinaikos en Sporting) was eigenlijk een tegenvaller maar ze hebben het goed opgevangen door de UEFA Cup serieus te nemen.
In 2000 en 2002 was er ook al sprake van een finale tussen twee degradanten uit de Champions League. In de afgelopen seizoenen waren CSKA Moskou en Glasgow Rangers ook zulke finalisten. Is dat een bezwaar? Misschien niet echt, maar toch kan ik me voorstellen dat het ten koste gaat van de belangstelling van de clubs om vanaf de start het toernooi serieus te nemen.
De UEFA Cup is krachtenverslindend en levert weinig op. Dat zal met de verandering in de Europa League niet echt veranderen. De rijstebrij aan wedstrijden sinds medio februari heeft ook laten zien, dat weinig clubs echt al hun krachten wilden verspelen in dit toernooi.
Deportivo, Sampdoria, Tottenham Hotspur, Aston Villa, Bordeaux en Paris SG speelden consequent met hun reserves. Werder en Sjakhtar hadden geen keus meer, omdat hun rol in de nationale competities waren uitgespeeld en ze intrinsiek tot de beste ploegen in het deelnemersveld behoorden.
Bij HSV, de enige oorspronkelijke deelnemer onder de halve finalisten, zal de kater groot zijn, want er is vanwege dit toernooi toch wel krachten gesmeten door de ploeg van Jol. Daardoor lijkt de club nu op drie fronten naast de prijzen te grijpen. Als troost kan een plaats in de voorronde van de Champions League nog uitkomst bieden. En hier wringt de schoen. Een voorronde in de Champions League, zelfs midden in de zomer, blijft lucratiever dan een zekere deelname aan de Europa League.
De UEFA Cup is dus eigenlijk weer het troosttoernooi, waar het bij de start in de jaren zeventig voor werd aangezien. Werder en Sjakhtar kunnen het toernooi feestelijk uitleiden met een prachtige finale, maar door het ontbreken van Diego is de eindstrijd in Istanboel eigenlijk al van zijn smaakmaker beroofd.
Jurriaan van Wessem
