Heeft Oranje eigenlijk z’n lesje al geleerd?

0

Met trots presenteert WK.nl deze column over Oranje, geschreven door de gewaardeerde redactie van Tussen de Linies, liefhebbers met een eigen mening en een doel om meer inzicht te geven in de wereld van het voetbal!

 

Wat is er eigenlijk nog niet gezegd over de man wiens naam dagenlang op ieders lippen lag? Dat hij een recidivist is? Een contract zou moeten krijgen bij Guantánamo Bay FC…? Dat hij nog een engeltje was in de Groene hel van het Noorden en zich pas als een duivel gedroeg daar waar ze engelen horen zingen?
Zelf houd ik het op de Vloek van Ghana die hij op het WK in 2010 zelf over zichzelf heeft afgeroepen. De Uruguyaan speelde immers al sinds 2007 bij Ajax en het eerste slachtoffer viel pas na dat toernooi.
Afijn, hopelijk zal hij zijn lesje nu leren. Maar laten we het alsjeblieft weer gewoon over voetbal hebben.
 

 

Dit WK is immers veel te leuk en de Oranjekoorts loopt zo hoog op dat u geen pap meer kunt zeggen van de oranjevla of het oplepelen van superlatieven. En wat er ook gebeurt, vrijdag de dertiende zal nooit meer een ongeluksdag zijn. Maar vergeet niet dat deze dag ons al eerder toelachte. 
 
Vrijdag de 13de
Thierry Henry zal nog weleens met zijn hoofd schudden. Op vrijdag 13 juni 2008 was Frankrijk, ondanks een 2-0 achterstand, sterker dan Oranje en de Franse topspits had zojuist de score verkleind.
Oranje reageerde sneller dan Jack van Gelder en Bas Ticheler konden praten. “2-1 de nieuwe tussenstand, maar daar komt Oranje alweer..” Uit een vlijmscherpe counter, een nieuw handelsmerk dat ook al een 3-0 zege op wereldkampioen Italië had opgeleverd, schoot Arjen Robben de bal uit een onmogelijke hoek hard en hoog in het doel: 3-1. “Wát een krankzin-nige avond weer!”
De spits van Les Blues kwam in beeld. Op zijn knieën. Handen in de zij en hoofdschuddend met een gezicht vol ongeloof. Het was gedaan. Op de radio wreef Jack het er nog iets verder in. “Au revoir! Adieu! Au revoir!” Jack bleef maar lachen en Wesley Sneijder ramde de 4-1 er nog even in.
Precies zes jaar later. Oranje heeft met tegenstander Spanje nog een appeltje te schillen, maar komt net als in 2010 tegen La Roja op achterstand. “Een gekregen penalty”, wil Jack erover kwijt op een toon die weinig hoop meer biedt.
Maar dan.
“Dit is uhh..
Geen buitenspel bij Van Persie!
Van Persie!
En die kopt ‘m erin!
Jaaaaaaaaaaa!
Het is 1-1!
Het is 1-1!
Wat een wereldgoal!
Ahahaha!”
Terwijl Oranje de wereldkampioen een klap uitdeelt die het dit toernooi niet meer te boven zal komen, werd Jack er emotioneel van.
“Gaat ie!
Gaat ie!
Gaat ie!
Is het zo een dag?
Het is zo een dag!
Het is zo een dag!
Het is zo een dag!
5-1!”
Oranje heeft zes jaar na dato wederom de wereldkampioen verslagen en de zogeheten Poule des Doods als groepswinnaar afgesloten. In 2008 hield niemand na de glorieuze groepsfase rekening met een uitschakeling. Nederland was in euforie, maar onze eerste slechte dag werd door Rusland meteen afgestraft. Het EK eindigde in een deceptie. 
Na de vernedering van Spanje verzekerde Robben ons dat de geschiedenis zich in Brazilië niet zou herhalen. “We hebben in 2008 ons lesje geleerd.”
Dat hopen we dan maar. Het was toen een lange rit huiswaarts vanaf het Oranjeplein in Basel. Maar dat is het straks ook vanaf het Oranjeplein in Amsterdam, vanaf je favoriete kroeg of vanaf de bank de trap op. Want in Nederland is de Oranjekoortsmeter wederom op tilt geslagen, er wordt al over Mexico heen gekeken en op de kalender is de halve finale tegen Messi alvast genoteerd. 
Kortom, om na de wereldwijde aanval op Suárez even net als Oranje te counteren: Heeft u eigenlijk uw lesje al geleerd?
 
 

 

 

Share.

Laat een reactie achter