De heenwedstrijden van de kwartfinales van de Champions League hebben nog geen echte beslissingen opgeleverd. Toch lijken Barcelona, Lyon en Inter al onderweg naar de volgende ronde. Door de late treffer van Olic is Bayern ook nog in de strijd.
Het gemak waarmee Manchester United en Barcelona in de eerste helft hun tegenstanders opzij zetten zou een aanleiding zijn om een herhaling van de finale van het afgelopen jaar te voorspellen voor deze editie. United heeft nog meer dan Barcelona indruk gemaakt in dit voorjaar en dat kwam vooral dankzij Wayne Rooney.
De uitwedstrijd bij Bayern leek al snel een formaliteit te worden, maar uiteindelijk heeft de ploeg van Van Gaal zich knap teruggeknokt. De omwenteling in de blessuretijd kan allesbeslissend blijken, want zeker de enkelblessure van Rooney brengt United in de problemen. United moet opeens scoren na de eerste uitnederlaag in drie jaar in de KO-fase èn Bayern kan nu toch vanuit de defensie aandringen dan wanneer Rooney meespeelde.
De grote vraag is of United (en dus Ferguson) zich heeft verkeken op de eigen kracht en die van de tegenstander. Bayern speelde zeker in de tweede helft een goede wedstrijd en verdiende op wilskracht de victorie. Wanneer Robben volgende week wel fit is, kan Bayern overleven in het Theater van de Dromen. Dat zou een sensationele uitkomst zijn, want dat zou ook betekenen dat geen enkele Engelse club zich plaatst voor de halve finale. De Engelse dominantie van de Champions League blijkt als een strovuur uit te gaan, met dan één titel in vijf seizoenen.
Het moest maar eens uit zijn met die prietpraat dat in Engeland het beste voetbal wordt gespeeld. Arsenal op eenzelfde niveau plaatsen als Barcelona is een belediging voor de Catalanen. Blijkbaar heeft nog niet iedereen door hoe uitzonderlijk dit Barça is.
De wedstrijd van gisteren deed vooral terugdenken aan een kwartfinale van 37 jaar geleden. Ajax-Bayern, ook toen maakten de Duitse media de fout om dat duel op basis van gelijkwaardigheid te vergelijken. Het verschil is gewoon heel groot tussen de regerend wereldkampioen (en de kampioen van de beste competitie van Europa) tegen de nummer vier van Engeland (vorig seizoen).
Dat is trouwens ook heel logisch. Arsenal speelt amusant, maar is geen wereldklasse (zeker zolang Van Persie ontbreekt). Potjes tegen Hull City, Wigan of Birmingham zijn leuk, maar tegen topclubs geven de Gunners doorgaans niet thuis. Tot voor kort was PSV zelfs te sterk. Het is dus niet een toevallige inzinking van Wenger’s formatie.
Barcelona is een lust voor het oog en nu ook Zlatan Ibrahimovic zijn draai gaat vinden zijn er weinig ploegen die deze voetbalmachine kunnen ontregelen. Misschien Manchester United, maar dan zeker met Rooney (en enkele geschorste Catalaanse verdedigers) of het ambitieuze Inter (met Mourinho als strateeg èn Sneijder en Eto’o in topvorm).
Rick Klein Verdijk
