Wanneer José Mourinho over twee dagen aankondigt dat hij de nieuwe trainer van Real Madrid wordt, maakt hij een fout. Dan laat hij voor de tweede keer een club achter met een Europa Cup, zoals een vader wegloopt bij een moeder met een baby.
Het is heel jammer dat zelfs de finales van de Champions League niet meer om het geroddel van de transfermarkt heen kunnen. Niets zou er leuker zijn om vandaag stil te staan bij het sportieve succes van Inter en die te vergelijken met de ploeg van 45 jaar geleden. Maar in feite hebben we het vandaag over het vertrek van de trainer naar Real Madrid. Dat is fout.
Mourinho had, als hij toch weet dat er weinig meer valt te halen bij Inter (ook fout, want het gaat er toch ook om dat je de wereldkampioen wordt), best een paar dagen mogen wachten met het bekend maken van zijn twijfels en mogelijke vertrek. Ottmar Hitzfeld hield er in 1997 bij Borussia Dortmund ook mee op, maar maakte dat pas na het grote feest bekend.
Het is ook niet leuk voor de spelers, die speciaal voor Mou naar Milaan kwamen en nu opeens met een scheiding worden geconfronteerd. Sneijder, Eto’o en Milito mogen best een beetje teleurgesteld zijn, dat ze door de trainer in de steek worden gelaten. Maar vooral voorzitter Moratti, die niet voor niets in Mourinho een nieuwe Helenio Herrera zag en hem daar ook flink voor betaalde.
Het is eigenlijk heel laf om meteen weg te lopen na een succes, alsof je bang bent dat je je titel niet kan verdedigen. Terwijl dit Inter zeker nog een paar jaar mee kan aan de Europese top en een leegloop (zoals bij Porto in 2004, toen Mourinho vertrok naar Chelsea) niet aan de orde is.
Het vertrek van Mourinho zal hoe dan ook een smet op de emoties na de triomf zijn en een slag in het gezicht van de Inter-fans, die decennia lang op dit moment hadden gewacht. Het is ook jammer, want natuurlijk verdient Mourinho het vooral zelf ook om vandaag in het nieuws te staan als de eerste man na Ernst Happel die met twee kampioenen uit verschillende landen de Europa Cup wist te winnen. De ziel van Mourinho is ondoorgrondelijk: hij wil blijkbaar geen wereldkampioen worden.
Hij wil Real aan de tiende Europa Cup en de Spaanse titel helpen. Dat wordt een bizarre uitdaging, want dit jaar was Real eigenlijk al sterker dan Barcelona tegen alle andere clubs in de Primera Division maar verloor het juist twee keer de onderlinge duels. Daarbij is Manuel Pellegrini niet schuldig aan het feit dat Higuain tegen Lyon tegen de paal schoot.
Real kan het nauwelijks slechter doen dan dit seizoen, maar dat is nu de contradictie van het voetbal. Inter dankt de landstitel ook aan een overwinning van Sampdoria op AS Roma èn de Europa Cup ook aan een toevallige ontsnapping bij Dynamo Kiev. En Real mist de landstitel vanwege een bevlieging van de miskoop Ibrahimovic.
Jurriaan van Wessem
